Rifampicin (Rifaximin), eng Derivat vu Rifamycin, gouf vun Alfa Italien entwéckelt. Et gouf an Italien als en anti-infektiösen Duerchfall Medikament am Joer 1987 vermaart a gëtt nach ëmmer am Ausland benotzt. Geneemegt vu SFDA am Joer 2004, gouf an der klinescher Praxis a China benotzt. Et ass en semi-synthetescht antibakteriellt Medikament vu Rifamycin. Et huet e breede antibakteriellt Spektrum a staark antibakteriell Aktivitéit. Et kann eng méi héich Konzentratioun vu Blutt am Darmtrakt bilden. Et kann de Staphylococcus aureus, Streptococcus faecalis a Salmonella a gramm-positiven Aeroben, déi zu der Gattung Salmonella a Gram-negativen aerobe Bakterie gehéieren, hemmen. Shigella an Escherichia coli, Yersinia enterocolitica a Gram-positiv anaerobe Bakterien hunn all héich antibakteriell Aktivitéit. De Mechanismus vu senger Handlung ass d'bakteriell Polymerase ze hemmen, den Transkriptiounsprozess vu RNA ze blockéieren, an dann d'Synthese vum bakterielle Protein ze hënneren, sou datt d'Produktioun vun Ammoniak reduzéiert. 1) déi antibakteriell Aktivitéit ass staark, an den antibakterielle Spektrum ass breet. Et huet bakterizid Effekt op déi meescht Gramm-positiv Bakterien a Gramm-negativ Bakterien (abegraff aerobe Bakterien an anaerobe Bakterien), an den Effekt op Gramm-Positiv Bakterien ass méi staark wéi déi op Gramm-negativ Bakterien. 2) et gëtt net vum Magen-Darmtrakt absorbéiert, a seng Konzentratioun ass ganz héich am Darmtrakt. Et kann de Pathogen vum Darmtrakt ëmbréngen an en anti-bakteriellen Effekt séier an der lokaler Regioun spillen, an et ass net néideg antispasmodesch an adsorptiv Medikamenter a Kombinatioun mam Darmtrakt ze benotzen.